Zachowany fragment murów obronnych Krakowa znajduje się między Basztą Pasamoników, Bramą Floriańską a Basztą Stolarską. Ma długość prawie stu metrów. Mury pochodzą z przełomu XIII i XIV wieku. Najwyższą ich część dobudowano na początku XX wieku. Pną się na wysokość około 10 metrów. Są grube na prawie dwa i pół metra. Wzniesiono je głównie z tak zwanego łamanego kamienia. Kawałki jasnych kamieni są nieregularne. Najwyższą partię murów wybudowano z cegieł i pokryto dachem. Osłania on także drewniany ganek, który biegnie po południowej stronie murów, czyli od ulicy Pijarów.

Górna krawędź kamiennej części murów ma kształt prostokątnych zębów. Takie zwieńczenie murów nazywa się blankami. Pomiędzy zębami znajdują się szczeliny, obecnie wypełnione cegłami. W co drugim kamiennym zębie znajduje się prostokątny wąski otwór obserwacyjny. Poza tym w murach umieszczono 17 strzelnic typu szczelinowego, z wąskim, pionowym otworem. Jest także kilka strzelnic typu kluczowego. Mają one kształt dziurki od klucza: szczelina kończy się okrągłym otworem. Kamienna część murów sięga na wysokość około ośmiu metrów.

Ganek biegnący wzdłuż murów ma półtora metra szerokości. Zabezpiecza go drewniana i metalowa barierka. W górze znajdują się podtrzymujące daszek poprzeczne belki konstrukcyjne.

Na murach od strony ulicy Pijarów wisi mnóstwo kolorowych obrazów. To szczególna, plenerowa galeria. Płótna przedstawiają bardzo różnorodne tematy: pejzaże, portrety, zabytki Krakowa, wizerunki zwierząt. Często są kopiami prac znanych malarzy.