Ikona stanowiła część pierwotnego ikonostasu świątyni. Pochodzi z drugiej ćwierci XVII wieku. Została wykonana przez nieznanego autora. To poziomo ułożony prostokąt wysoki na 90 centymetrów, długi na 244 centymetry.  Obecnie wyeksponowano go na frontowym boku współczesnego stołu ołtarzowego. Stoi on w nawie, przed ikonostasem. Dominujące barwy ikony to żółty, zielony, czerwony i biały. Przez wieki kolory straciły nieco nasycenie. Postacie oddano zgodnie z dawną tradycją wykonywania ikon. Twarze oraz szaty namalowano w dużym uproszczeniu, bez światłocienia. Zaznaczono je wyraźnymi, ciemnymi konturami. Ikona przedstawia ośmioro ludzi oraz dwóch Archaniołów. Każdą głowę otacza nimb wykonany z połyskliwej srebrzonej blaszki. Kompozycja składa się z dwóch części. Oddziela je pionowy czerwony pas. Na lewo od niego znajduje się grupa pięciu Apostołów, a na prawo - grupa zebrana wokół Chrystusa na tronie.

Ikona ta stanowiła część rzędu ikonostasu, tak zwanego Deesis. Nazwa pochodzi z greki i oznacza orędownictwo,  modlitwę wstawienniczą. W prawej części kompozycji znajduje się Chrystus. Zasiada na tronie. Po jego prawej  stronie stoi Bogurodzica, po lewej święty Jan Chrzciciel. Przy głowie Zbawiciela unoszą się dwaj skrzydlaci Archaniołowie – Michał i Gabriel. Na lewo od tej grupy stoi rzędem pięciu apostołów. Ich sylwetki oraz postać Jezusa są niemal tak wysokie, jak wysokość ikony. Maryja, święty Jan Chrzciciel oraz Archaniołowie są znacznie mniejsi. Górny pas tła jest żółty. Zdobią go czerwone ornamenty roślinne. Umieszczono tu także napisy cyrylickie z imionami postaci. Dolna część tła jest zielona, udekorowana ciemnozielonymi liśćmi.

Chrystus siedzi na wprost, na zdobionym tronie. Brązowe włosy przylegają do głowy, spływają na ramiona. Zachodzą za pokaźne uszy wyraźnie odstające od głowy. Duże ciemne oczy są osadzone blisko siebie. Rumianą twarz okala brązowa broda. Chrystus unosi prawą dłoń w geście błogosławieństwa. W lewej trzyma otwartą księgę Ewangelii. Jego majestatyczną sylwetkę opływa jasny płaszcz. Spod niego wyłania się brązowa tunika udekorowana żółtym kwiatowym deseniem. Zza jej dolnej krawędzi wystają bose stopy. Opierają się na czerwonym podnóżku. Archanioły unoszą się symetrycznie na wysokości głowy Zbawiciela. Nad jego prawym ramieniem Michał z czerwonymi skrzydłami. Nad lewym – Gabriel z  żółtymi. Obydwaj odziani są w biało-czerwone szaty. Trzymają białe okrągłe medaliony z literami. To inicjały słów Jezus Chrystus.

Na lewo od tronu stoi Matka Boża w czerwonym płaszczu i białej szacie. Na prawo od tronu – Jan Chrzciciel w czerwonej szacie.

W grupie pięciu Apostołów wszyscy mężczyźni ukazani zostali w pozycji stojącej. Ich głowy okalają srebrne nimby. Pierwszy na lewo od pionowego pasa stoi święty Piotr. W lewej dłoni trzyma wielki klucz. Ma siwe włosy i brodę. Ciemne oczy zwraca w stronę Jezusa. Kroczy odziany w białą szatę i żółty płaszcz. Na lewo idzie święty Mateusz Ewangelista. To także siwowłosy starzec z długą brodą. Trzyma zamkniętą księgę. Ubrany jest w czerwone szaty. Dalej podąża święty Łukasz Ewangelista. To ciemnowłosy brodaty mężczyzna z księgą. Ma na sobie żółte szaty i jasny płaszcz. Dalej kroczy siwy Szymon w czerwonej szacie. W lewej dłoni trzyma biały zwój, czyli księgę w formie zwiniętego rulonu. Głowę zwraca w lewo, w stronę kolejnego apostoła. To święty Bartłomiej. Jako jedyny ma gładkie młodzieńcze policzki bez zarostu.  Nosi czerwoną szatę i żółty płaszcz. W prawej dłoni ściska zwój.