Polichromia przedstawiająca Sąd Ostateczny pokrywa całą południową ścianę nawy świątyni. Powstała w 1735 roku. Ma około 6 metrów wysokości i szerokości. W ścianie znajdują się także dwa prostokątne okna oraz drzwi.

Malowidło przedstawia mnóstwo postaci ludzi, aniołów oraz demonów i potworów. Są ułożone w kilku poziomych warstwach. Taka kompozycja w symboliczny sposób przekazuje apokaliptyczne treści. Na samej górze namalowano niebo z centralną postacią Chrystusa oraz tłumem szacownych postaci po obu jego stronach. Poniżej ciągnie się pas z postaciami aniołów. Pod nim ulokowano część z tłumem ludzi, paroma demonami oraz aniołami. Ten pas dzieli się na dwie strefy. Po prawej stronie Chrystusa znajduje się strefa zbawionych, po lewej – potępionych. W centrum, na granicy obu stref umieszczono sylwetkę Michała Archanioła. Na samym dole pojawiają się postacie ludzi powstających z grobów. Malowidło jest dość dobrze zachowane. Niektóre fragmenty jednak uległy zatarciu. Użyto różnych kolorów. Przeważa biel, czerwień, błękit i zieleń.

Na środku najwyższego pasa Chrystus siedzi na łuku tęczy jako tronujący władca. Jego nagi tors okala rozwiany czerwony płaszcz. Zbawiciel o pogodnym wyrazie twarzy unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa. Otaczają go aniołowie. Niektórzy trzymają symbole męki Chrystusa: kielich, drabinę, koronę cierniową, młot i gwoździe. Po prawej stronie Chrystusa klęczy Maria, jego matka, po lewej święty Jan Chrzciciel. Za nimi pośród obłoków zasiadają na ławach Apostołowie oraz Prorocy Starego Testamentu, Męczennicy. Pośród nich jest na przykład Mojżesz trzymający dwie kamienne tablice. Niektórzy trzymają atrybuty - przedmioty nawiązujące do ich męczeńskiej śmierci. Oto święty Paweł z mieczem, a święta Katarzyna z kołem, którym ją łamano.

Centralną postacią niższego pasa jest anioł.  Dźwiga wielki krzyż. Jego zieloną szatę rozwiewa podmuch. Rozpostarte skrzydła lśnią bielą. Po obu stronach inni aniołowie dmą w trąby.

W kolejnym pasie dominuje dumna sylwetka Michała Archanioła. Zdobi go różnobarwna szata. W prawej uniesionej ręce trzyma miecz, w lewej – wagę do ważenia ludzkich uczynków. Po prawej ręce Michała zaczyna się tłum nagich postaci ludzkich. Kroczą w kierunku niebiańskiego zbawienia za Bramą Raju. Prowadzi ich kilku aniołów. Po lewej ręce Michała – kłębi się tłum nieszczęśników zdążających w piekielne czeluście. Pogania ich sfora czarnych ogoniastych demonów. Na głowach sterczą rogi. Ręce i nogi przerażają szponami. Na plecach wyrastają błoniaste skrzydła, z tyłu dynda ogon. Potępieni grzesznicy giną w monstrualnej czarnej paszczy potwora - Lewiatana. Stanowi ona Bramę Piekieł. Łeb bestii ukazano z profilu. Rozdziawia szczęki. Zieje z nich czerwony żar. Pochłania bezbronnych nagich nieszczęśników. Wciągają ich tam rozszalałe demony.

Dolny pas przedstawia ludzi wstających z grobów. Nagie ciała wyłaniają się z dołów oraz  spod płyt nagrobnych. Wśród nich klęczy Śmierć – ludzki szkielet okryty płaszczem. Twarz Śmierci opromienia uśmiech. W innym miejscu spod płyty na czworaka wypełza długowłosa kobieta o krągłych piersiach.

W lewym dolnym rogu malowidła, czyli po stronie zbawienia widnieje także postać anioła. Ma zieloną szatę i biały płaszcz. Białe skrzydła unoszą się w górę. Anioł troskliwie trzyma rękę człowieka wstającego z grobu. Jednak reszta sylwetki śmiertelnika zatarła się przez wieki.