Budynek jest rekonstrukcją dworu, który został wzniesiony w tysiąc siedemset trzydziestym roku w Drogini. Jest on typowym przykładem budownictwa siedzib rodzin szlacheckich z okresu od połowy osiemnastego, aż do początku dwudziestego wieku.

Dwór z Drogini to parterowy, drewniany budynek posiadający poddasze. Zbudowany jest na planie prostokąta. Ma wymiary czterdzieści pięć metrów długości, piętnaście metrów szerokości i dwanaście metrów wysokości. Zbudowany jest z drewna modrzewiowego. Pokryty został gliną z sieczką, czyli ciętą słomą. Jest bielony, czyli pokryty wapnem rozpuszczonym w wodzie. Jego ściany są chropowate. Dach nakryty został gontem, czyli deseczkami z drzewa iglastego. Wejście zdobi portyk wykonany z piaskowca. Dwór zwrócony jest frontem na południe. Prowadzi do niego pięć schodów.

Fasadę budynku zdobi dziesięć okien, drewniane, dwuskrzydłowe drzwi i portyk. Drewniane okna pomalowane są na biało. Podzielono je na osiem kwater.

Kamienny portyk zbudowany jest na planie prostokąta. Ma dziewięć metrów długości, prawie cztery metry szerokości i sześć i pół metra wysokości. Wsparto go na czterech filarach na rogach i czterech kolumnach w środku. Filary mają kształt prostopadłościanu. Kolumny mają kształt walca. Portyk osłania dwuspadowy dach pokryty gontem. W trójkątnym zwieńczeniu portyku umieszczono płaskorzeźbę. To herb Nowina rodu Janotów-Bzowskich. Najważniejszymi elementami herbu są miecz skierowany czubkiem w dół, korona i noga w zbroi rycerskiej.

Ściany szczytowe od strony zachodniej i wschodniej oszalowano, czyli pokryto deskami. Umieszczono w nich po dwa okna. Bielone ściany na parterze ozdobiono trzema oknami. Dodatkowo w ścianie wschodniej znajdują się drewniane drzwi wejściowe. Prowadzi do nich kilka schodów od strony południowej i wschodniej oraz podjazd od północnej.

Po stronie północnej dworu umieszczono siedem okien oraz drewniane drzwi dwuskrzydłowe. Prowadzą do nich trzy schody.

Budynek pokrywa tak zwany dach łamany polski. To dach składający się z dwóch części. Górna jest czterospadowa. Dolna część jest dwuspadowa i okrywa południową i północną część budynku. Dachy rozdzielone są wąską, drewnianą ścianką ozdobioną kilkunastoma okienkami. Na szczycie dachu są cztery niewysokie kominy zbudowane z cegły. Umieszczono je w jednej linii co kilka metrów. Gont ułożony jest pionowo. Deseczki mają wyżłobienia wzdłuż dłuższej krawędzi. Zachodzą na siebie niczym łuski.

Oryginalnymi elementami, które zachowały się z pierwotnego dworu są: portyk z piaskowca, okna, drzwi wewnętrzne, piece kaflowe oraz belka stropowa z datą powstania dworu. Dwór z Drogini ulokowano w skansenie na wzniesieniu, w oddaleniu od chłopskich zagród. Otaczają go róże, floksy i malwy. Przed dworem odtworzono podjazd w kształcie ronda. Posadzono w nim cisy i hortensje.

audiodeskrypcja: Anna Franik, Fundacja Pełni Kultury

konsultacja dostępności: Adrian Wyka

konsultacja merytoryczna: Paweł Sikora, Muzeum Małopolski Zachodniej

data powstania: październik dwa tysiące dwudziesty trzeci rok