Boży Grób to ruchomy element wyposażenia cerkwi. Ustawiany jest wewnątrz świątyni w czasie Świąt Wielkanocnych. Ma postać drewnianego, czworobocznego stołu, zwanego mensą. Nad nim rozciąga się daszek wsparty na sześciu słupach. Na powierzchni stołu ustawiona jest obecnie nastawa. Ma kształt leżącego graniastosłupa o trapezowych bokach. Zajmuje ponad połowę długości skrzyni i niemal całą jej szerokość. Boży Grób z cerkwi w Radrużu pochodzi z 1839 r. Wykonano go z drewna sosnowego i lipowego. Wysokość łącznie z daszkiem wynosi dwa metry, długość - metr 90, a szerokość - nieco ponad metr.

Obiekt ozdobiono malowanymi scenami religijnymi oraz geometrycznymi i roślinnymi wzorami.

Mensa jest długa na 190 centymetrów, szeroka na 105, wysoka na 83 centymetry. Jej dłuższe boki pomalowano na granatowo. Na tym tle, na środku boku widnieje czerwony prostokąt z deseniem imitującym marmur oraz podwieszoną tkaninę. Na jednym            z krótszych boków mensy przedstawiono scenę pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym. Do Chrystusa podchodzi Judasz. W oddali czyhają żołnierze rzymscy, w tle zielenieją drzewa.

Nastawa jest długa na 105 centymetrów, wysoka na 69 centymetrów. Dłuższe boki mają czarne tło. Na nim namalowano czerwony prostokąt z deseniem imitującym marmur oraz podwieszoną tkaninę. Przy górnej krawędzi biegnie wzór z  liści                           o trójkątnym kształcie. Malowidło na jednym z krótszych boków przedstawia scenę Zmartwychwstania. Jezus w rozwianym czerwonym płaszczu unosi się nad grobem. Wokół pierzcha czterech przerażonych rzymskich żołnierzy.

Na przeciwległym krótszym boku nastawy umieszczono napis fundacyjny w języku polskim i po łacinie. Informuje on o fundatorach Bożego Grobu oraz podaje datę jego wykonania: 5 czerwca 1839 roku:

„Ten Boży grób za przewodnictwem i pewney porcyi nakładem Wieleb: X. [czyli księdza] B. Sierocińskiego Parocha r: g: [czyli rytu greckiego] radruskiego i staraniem Prowizorów cerkiewnych, to jest Grzegorza Stworczyńskiego, Jana Szkolika i Onufrego Kowaliszynego tudzież pobożnych Parochianów Wsi Radruża na potomne wieki zmalowany Dnia 5 czerwca Roku 1839, Hoc sepulcrum Jesu Christi pinxit [hok sepulkrum jezu christi] Andreas de Berezicki”, poniżej częściowo czytelny napis w języku polskim: „Fundatorowie danego materiału na ten grób Onufry Mela... Filip... rzeczny i ... grobu Jan Mazurkiewicz”.

Daszek wspiera sześć słupów – po trzy na każdym dłuższym boku. Zostały one ozdobnie wycięte. Dekorują je malowane drobne, białe kwiaty.

Krawędzie daszka pomalowano na granatowo. Zdobią je czerwone gzymsy. Nad krawędzią daszka wznosi się sześć podstawek na świece. Znajdują się dokładnie nad miejscami, w których słupy stykają się z daszkiem. Daszek jest dwuspadowy. Na granatowym tle biegnie motyw z liści o trójkątnym kształcie.

Boży Grób wystawiany był w czasie świąt Wielkanocnych. W Wielki Piątek kładziono na nim tkaninę z wizerunkiem ciała Chrystusa, tak zwaną płaszczenicę. Nastawkę kładziono w niedzielę Wielkanocną.