Budowę świątyni ukończono w 1791 roku. Wzniesiono ją w konstrukcji zrębowej z masywnych, drewnianych belek. O wysokiej historycznej randze niewielkiej cerkwi  decyduje to, że należy ona do nielicznych, zachowanych w polskich Bieszczadach przykładów sakralnej architektury typu bojkowskiego. Do jej cech charakterystycznych zalicza się zbliżoną wielkość trzech części: babińca, nawy i sanktuarium. Każda z nich nakryta jest dachem w formie kopuły. Całość świątyni pokryto gontem. Drewno nabrało ciemnobrązowego odcienia.

Babiniec, nawę i sanktuarium wzniesiono na planie kwadratów. Nawa jest szersza, niż pozostałe dwie części. Natomiast wszystkie są tej samej wysokości. Każdą część pokrywa dach namiotowy. Nad nawą dach jest najwyższy. Dachy namiotowe składają się z czterech trójkątnych połaci. Zbiegają się one przy wierzchołku. Każdy wierzchołek wieńczy cebulasta kopułka z kutym krzyżem. Krzyże mają dwie poziome belki oraz ukośną dolną. Pod zasadniczą częścią dachu pojawia się uskok. Powierzchnia się kończy, ale pod nią zaczyna się jeszcze kolejna, niższa i węższa część dachu.

Wokół całego budynku ciągnie się szeroki okap. Nad nim umieszczono niewielkie prostokątne okna. Szyby podzielono na mniejsze kwadraty. Po jednym oknie umieszczono od południowej strony każdej części cerkwi, a także na wschodniej ścianie sanktuarium. Znajdują się one także na ścianach północnych babińca oraz nawy.

Obecnie świątynia stoi na wzniesieniu, pośród łąk, z dala od innych zabudowań. Niegdyś otaczały ją domy tętniącej życiem wsi zamieszkiwanej przez grupę etnograficzną Bojków. Zniknęła ona po akcji przesiedleńczej w 1951. W wyniku przesunięcia granic, Smolnik został włączony do Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej. Miejscową ludność wywieziono w odległe rejony Związku Radzieckiego. Los świątyni stał się równie tragiczny, jak los  członków tej parafii grekokatolickiej. Cerkiew ulegała dewastacji, kradzieżom, zamieniono ją na magazyn. Mimo to przetrwała. Punktem zwrotnym było wpisanie jej w 1969 roku do rejestru zabytków. W 1973 roku cerkiew  przekazano parafii rzymskokatolickiej. Wprowadziła ona odmienny od dotychczasowego wystrój świątyni, nie związany ze wschodnią tradycją liturgiczną i lokalną kulturą. Od 2009 roku prowadzone są  prace konserwatorskie zmierzające do odtworzenia oryginalnego charakteru wnętrz.

Wymiary:

Długość całej bryły: 17 metrów

Wysokość babińca: 11 metrów

Szerokość babińca: 4,5 metra

Wysokość nawy: 13 metrów

Szerokość nawy: 6 metrów

Wysokość sanktuarium: 11 metrów

Szerokość sanktuarium: 5 metrów