Świątynia powstała na początku XIX wieku. W 1836 roku dobudowano do niej przedsionek przy babińcu i zakrystię od strony południowej. Zastosowano konstrukcję zrębową. Budulec stanowi drewno iglaste.

Jest to cerkiew łemkowska. Świątynia składa się z następujących części: babińca, nawy, sanktuarium oraz dwóch zakrystii.  Przylegają one do północnej  i południowej strony sanktuarium. Babiniec, nawę i sanktuarium nakrywa wspólny dach z blachy. Pod zasadniczą częścią dachu pojawia się wąski uskok. Powierzchnia dachu się kończy, ale pod nią zaczyna się jeszcze kolejna, niższa i węższa część dachu. Nad każdą z pięciu części świątyni wznoszą się baniaste wieżyczki. Wieńczą je kute krzyże. Mają one po dwie belki poprzeczne. Najniższe są wieżyczki nad zakrystiami.

Babiniec i nawa wznoszą się na planie zbliżonym do kwadratu. Sanktuarium jest zamknięte trójbocznie. Oznacza to, że kończy się od wschodu trzema ścianami: prostą i ukośnymi.

Ściany cerkwi posiadają szalowanie z ułożonych pionowo desek. Ich drewno przybrało brązowy odcień.

Od południowej strony świątyni znajduje się 5 okien, a od strony północnej 5. W górnej części są zaokrąglone.

Na wprost wejścia do świątyni wznosi się drewniana dzwonnica z 1817. Wieńczy ją baniasta wieżyczka kryta blachą.

Pierwszą cerkiew w Turzańsku wzmiankowano już w 1526 roku. W 1947 roku w ramach akcji „Wisła” wywieziono ukraińską ludność zamieszkującą wieś. Do 1961 roku świątynię użytkował kościół rzymsko-katolicki.  W 1963 roku wróciła w ręce parafii prawosławnej.

Wymiary:

Długość całej bryły: 22,5 metra

Długość babińca: 5,5 metra

Długość przedsionka: 2,70 metra

Długość nawy: 8 metrów

Długość sanktuarium: około 6 metrów

Szerokość babińca: 6 metrów

Szerokość nawy: około 8 metrów

Szerokość sanktuarium: około 6 metrów

Wysokość wieży nad babińcem: około 17 metrów

Wysokość wieży nad nawą: 19 metrów

Wysokość wieży nad sanktuarium: 16 metrów

Wysokość wież nad zakrystiami: 10,4 metra