Zegar stoi na podłodze i ma wymiary sześćdziesiąt centymetrów szerokości, sto dziewięćdziesiąt centymetrów wysokości i dwadzieścia pięć centymetrów głębokości. Zbudowany jest z drewna dębowego i mosiądzu, czyli stopu miedzi i cynku.

Obudowa zegara u góry ma półkolisty kształt. U dołu jest prostokątna i nieco szersza. Przypomina głowę oraz ramiona. Ten typ zegarów nazywany jest Babą.

W półkolistej części zainstalowano złotą tarczę. Na niej rozmieszczono cyfry arabskie. Po tarczy przesuwają się dwie wskazówki wyznaczające godziny i minuty. Dookoła miejsca, w którym łączą się wskazówki, umieszczono zdobienia w kształcie róż z listkami.

Dolną część zegara zamykają przeszklone drzwi. Są wysokie na sto trzydzieści centymetrów. Po obu stronach drzwi, w górnej części, biegną rzeźbione motywy owoców granatu i figi. W środku zwisają mosiężne wahadło oraz trzy wagi na złotych łańcuchach.

Wagi są długie na dwadzieścia pięć centymetrów i mają kształt walca. Zwisają pionowo pod tarczą zegara. Ich górną część dookoła zdobi wzór z motywem róży. Wahadło umieszczono pod środkową wagą. Jest okrągłe i ozdobione motywem róży. Porusza się na boki.

Zegar jest kwadransowy, co oznacza, że bije co piętnaście minut.

Mechanizm wykonała niemiecka firma Bekchera w latach dwudziestych dwudziestego wieku.

audiodeskrypcja: Anna Franik, Fundacja Pełni Kultury

konsultacja dostępności: Adrian Wyka

konsultacja merytoryczna: Paweł Sikora, Muzeum Małopolski Zachodniej

data powstania: październik dwa tysiące dwudziesty trzeci rok